Website

Sinds een week ben ik de trotse eigenaar en beheerder van mijn eigen website:

www.drim-design.com en www.drim-design.nl! En ik vind het fantastisch.

En dit is nog maar één van de drie veranderingen die mijn label doormaakt! De andere twee worden binnenkort gedeeld/getoond. Eentje is aangevraagd en wordt op korte termijn gestart, de ander is nog onder constructie en wordt met smart verwacht (ook ik weet hiervan niet precies hoe... en vooral niet wanneer). 

Ik zal in ieder geval vanaf nu mijn blog gaan voortzetten op de website, niet meer op blogspot en weebly, zoals voorheen. Wel zal ik de pagina's aanhouden, mocht iemand er nog iets op willen zoeken of terug willen kijken.

Ik wens jullie veel lees- en kijkplezier en wens jullie van harte welkom op drim-design.com en drim-design.nl

Tot gauw!!

Groetjes, Imke

Haakpatroon olifantje

Na de vraag of ik het geschreven patroon van het gehaakte olifantje van 'Wij, Jonge Ouders' wilde delen, heb ik even na moeten denken. Mag dat wel? Het is immers niet mijn ontwerp, alleen mijn kopie (met een kleine eigen draai, want exact kopiëren lukt zelfde tot nooit).... Maar aan de andere kant denk ik dat, als 'Wij' het zelf had willen verspreiden, ze dat al lang gedaan hebben. Er is namelijk al sinds de verschijning van het olifantje in het blad (januari 2014) veel vraag naar, dus ze hadden tijd genoeg.

Dus bij dezen mijn haakpatroon. Het mag uiteraard nagemaakt worden, maar ik zou het op prijs stellen als iedereen die een foto plaatst van het eindproduct, een verwijzing zou willen maken naar mijn pagina (Facebook, Blogspot, Pinterest of Weebly). Ik ben benieuwd naar jullie kleurencombinaties en ervaringen met mijn patroon. (Mocht iemand een vraag of opmerking over het patroon hebben, dan hoor ik dat graag. Dit is de eerste keer dat ik er een geschreven heb.)

Heel veel haakplezier! Het eindresultaat is echt om te knuffelen!!

Lieve groetjes,

Imke

Project na project

Terwijl ik nog niet eens halverwege was met project 1 (het luier etui), zat project 2 al in mijn hoofd, met kleurtjes en al. Toen het etui af was, ben ik dan ook direct begonnen met het volgende project. En hoewel ik alle kleuren in huis had, wist ik ook dat ik van één kleur te weinig had. Omdat ik echter niet wist hoeveel ik nodig zou hebben, heb ik gehaakt tot één bol op was, toen geteld hoe ver ik kwam, en toen pas nieuwe bollen besteld (daarbij heb ik ook maar meteen voor het volgende project (project 3) besteld). Nu ik halverwege project 2 ben, ben ik alweer bezig met project 3 (en heel eerlijk heb ik daar ook al een beginnetje mee gemaakt, hihi). Maar project twee wordt zo leuk!!! En de kleurtjes vind ik fantastisch.

Omdat ik te weinig had van één van de drie kleuren en dus moest stoppen, heb ik maar alvast alle losse eindjes weggewerkt. (Pff, wat is dat trouwens veel werk zeg. Je mag niet zien dat er een eindje is, het moet vast genoeg zitten zodat het bij gebruik en wassen niet los gaat en het werk mag niet te dik worden op de plaatsen waar de eindjes worden weggewerkt.) Ik moet wel zeggen dat ik blij ben dat ik dat deel al weggewerkt heb! En omdat ik trots ben op m'n werk... hiernaast een sneak peek van project nummer 2.

Groetjes,
Imke

Website

Al enige tijd ben ik bezig met het uitbreiden van mijn label. Zo heb ik naast mijn eigen Facebook- en Blogspot-pagina sinds een paar maanden ook een Pinterest pagina waarop ik mijn creaties deel.

Omdat ik veel op internet zoek naar alles wat met haken en haakcreaties te maken heeft, kwam ik via een blog een website tegen waarop ik mijn eigen site kon maken. En natuurlijk wil ik dat! Dit is een mooie uitbreiding en groei van mijn label.

Met trots presenteer ik dan ook mijn site: www.drim-design.weebly.com. Op deze pagina houd ik mijn creaties en patronen bij.

Ik wens iedereen veel leesplezier!

Groetjes, 

Imke

Drim-Design ontwerp nummer 1

Hihi, ik vind het zo ontzettend leuk om te doen! Mijn eigen project, volledig zelf verzonnen, zelf uitgewerkt en nog leuk geworden ook. Het eerste, echte, unieke Drim-Design 'Design', uitgewerkt in vrolijke uniseks kleurtjes (geel, grijs en wit) met een leuk randje erlangs (oké, dat randje heb ik eerlijk overgenomen uit het super leuke boekje '75 sierranden om te haken', maar toch, het maakt het af). Ik vind het zo spannend, en leuk, en ik heb alweer zin om aan het volgende te beginnen.

Ik weet niet meer waar ik naar op zoek was, maar ik kwam een luier-etui tegen. En toen ik er achter kwam dat er eigenlijk helemaal geen haakpatronen voor zijn, besloot ik het zelf te gaan verzinnen. Eerst op zoek naar een leuke steek (boekjes, internet, nog meer internet) en dan aan de slag. De eerste twee toeren gingen altijd goed, maar daarna bleek dat het helemaal niet kon wat ik wilde. Dan maar weer opnieuw beginnen, en wéér opnieuw beginnen. En zo dan een hele avond lang, tot ik de dag erna bedacht dat internet wellicht kon helpen. Zo veel tijd verspild omdat ik denk dat ik dat allemaal zelf kan... pff.

Toen ik het eenmaal door had, bleek het ook niet moeilijk te zijn, en gelukkig schiet het dan op. Totdat ik het randje moest gaan maken (iets waar ik dus ook weer veel te lang over doe, lees: ik ben al 3 avonden bezig met het maken en uithalen van randjes!!!). Ondanks het super leuke boekje met 75 randjes, vond ik dat er een leuk, speels, maar fijn randje langs moest, en alles wat ik leuk vond, werd uiteindelijk veel te groot (wat weer niet mooi uitziet langs een klein voorwerp als een luier-etui).

Maar ik geloof er heilig in dat het, naarmate ik vaker iets zelf bedenk, makkelijker en sneller gaat en ik er ook meer inzicht in krijg. (Dit is immers mijn eerste, volledig zelfbedachte Design en een half jaar geleden, toen ik met Drim-Design begon, kon ik niets anders dan simpele beginnerspatronen lezen). Dus ik houd hoop... en zin om door te gaan!

Groetjes, Imke

Witte paardjes en vrolijke meisjes

Op de verjaardag van mijn neefje in december heb ik hem een knuffel cadeau gedaan (aapje Jip). Op zijn verjaardag waren ook zijn twee nichtjes aanwezig die mij, om toen nog onduidelijke reden, verlegen aan bleven kijken. Normaal zijn ze niet verlegen en ik begreep niet goed wat er nu anders was, tot hun moeder vertelde waarom ze zo om me heen aan het draaien waren. Zij wilden ook graag een knuffel, maar durfde het niet te vragen. Toen ze het hun moeder hoorde vertellen, kwamen ze direct dichterbij. En ze wisten precies wat ze wilde: een paardje.

Met telefoons en tablet in de aanslag heb ik samen met hun moeder en mijn schoonzus op internet gezocht naar een leuk patroon, maar we konden niets vinden dat ons beviel. Thuis heb ik nog verder gezocht en een paar dagen later vond ik een leuk, klein paardje. Niet te veel details, gewoon simpel, maar wel leuk. Ik heb een foto gestuurd van het voorbeeld en de dames reageerde enthousiast.

Toen ik echter aan het eerste paardje begon, zag ik dat hij wel erg klein zou worden als ik de garendikte van het patroon zou aanhouden. Ik heb het weer uitgehaald (gelukkig kwam ik er snel achter en heb dus niet veel hoeven uithalen) en heb dikker garen gepakt. Ik wilde het paard zelf wit maken, maar de manen, staart, hoeven en teugel mochten een kleurtje hebben, namelijk paars voor het ene paardje en blauw voor het andere.

Bij de eerste, de paarse, kwam ik erachter dat ik te weinig donkerpaars had, dus heb ik donkerpaars met lila gecombineerd. En datzelfde heb ik ook gedaan bij het blauwe paardje met donker en licht blauw, en naar mijn mening heeft dat deze paardjes alleen maar leuker gemaakt.

Dames, veel plezier ermee! En de volgende keer gewoon vragen.. ik bijt niet.

Groetjes, Imke

Ideetjes, ideetjes, ideetjes

Ik vermeldde onlangs dat ik zeker een achttal ideeën voor patronen en projecten heb en nu ben ik dus lekker bezig om ze uit te werken. Mijn doel is om uiteindelijk alles wat ik bedacht heb door middel van patronen en foto's vast te leggen.

Dat heeft meerdere redenen:
1: Als ik op internet op zoek ga naar nieuwe dingetjes of cadeautjes voor mijn familie (die gelukkig rijk is aan kinderen), kom ik regelmatig dingen tegen die ik wil maken, al dan niet met patroon. Maar nu wil het geval dat die dingen die ik zou willen maken, waarvan ik denk dat ze ook daadwerkelijk gekocht worden door mensen, niet altijd te vinden zijn. Geen projecten of patronen op internet dus. Omdat ik het toch graag wil maken, ga ik zelf op zoek naar een leuke steek en de afmetingen en kijk ik in m'n verzameling welke kleuren daar leuk voor zouden zijn.
2: Het volgen van een patroon is leuk, maar ik kom zo vaak dingen tegen waar geen patroon van te vinden is, dat ik gedwongen ben zelf iets te bedenken. Daardoor wordt mijn blikveld verbreed en zie ik alles wat er is als mogelijkheid om te haken (dus ook producten die minder gangbare gehaakt voorkomen). Ik houd me dus bezig met creaties die vooralsnog alleen in mijn hoofd bestaan. Iets wat ik niet van mezelf verwacht had, een half jaar geleden. Toen dacht ik dat ik alleen maar dingen kon maken met duidelijke, eenvoudige patronen die alleen maar vaste steken of stokjes bevatte, maar gelukkig is niets minder waar. Ik ga helemaal los in kleuren en patronen en.... ach, het houdt me van de straat zullen we maar zeggen!

Groetjes, Imke

Olifantje

Wat issie leuk geworden, mijn olifantje. Vrijdagavond had ik hem af en zondag is hij aan mijn nichtje gegeven. Ze keek eerst een beetje voorzichtig wat het was, maar begon al snel te lachen en pakte hem vast. En ik moet zeggen, hij lijkt behoorlijk op het origineel. (Voor de vergelijking heb ik links het origineel geplaatst en rechts mijn uitvoering.)

Het was best moeilijk om het na te maken, zeker als je alleen maar een foto van voren hebt, maar met een beetje geduld en doorzettingsvermogen kom je er wel. Iedereen is er blij mee, dus dan ben ik ook tevreden... en stiekem trots dat ik nu al, na een paar maanden patronen volgen, al iets kan namaken zonder patroon. Op naar het volgende project!! Ik heb er zin in...

Groetjes, Imke

Crea Bea met te weinig tijd

Ohh, wat jeuken mijn handen! Bij een van mijn favoriete webshops was een mooie aanbieding op het garen dat ik graag gebruik, namelijk 37 bolletjes met € 25,- korting. En ondanks dat ik van dat garen nog een kleine 15-tal bolletjes heb liggen van een vorige actie, kostte het me moeite om niet twee pakketten te kopen. (Op het moment staat er naast de bank een grote mand die uitpuilt in 37 verschillende kleuren).

Het zit zo. Ik heb zoveel ideeën dat ik minstens acht creaties, inclusief steken en patroon, in gedachte heb. (Lees: eigen ideeën, dus zonder patroon of foto.) Om al deze patronen uit te werken, heb ik natuurlijk ook voldoende garen nodig. En tijd! En aan dat laatste schort het momenteel. In mijn familie en schoonfamilie is het in het begin van het jaar het drukst met verjaardagen, waardoor we ieder weekend wel één of twee feestjes hebben. Op zich gezellig natuurlijk, maar dat gaat allemaal van mijn haaktijd af.

Afgelopen weekend bijvoorbeeld: Ik had me voorgenomen om het olifantje voor mijn kleinste nichtje af te maken. Vrijdagavond hadden we een verjaardag, zaterdag had ik afgesproken met een vriendin en zijn mijn neefjes komen logeren en zondag kregen we visite. Super leuk, maar niks meer aan de olifant gedaan dus. Dan maar in de avonduren na het werk. Ook geen probleem, maar dan krijg ik toch altijd minder gedaan dan ik zou willen. Toch ga ik proberen hem voor zondag af te hebben, aangezien ik dan mijn nichtje weer zie...

En pas als ik al mijn klusjes af heb, kan ik beginnen aan mijn ideeën.... maar gelukkig heb ik ze opgeschreven, want mijn hoofd stroomt zowat over.

Groetjes,
Imke

Nog een olifantje, en wel een hele lieve

In het blad 'Wij, jonge ouders' zag mijn schoonzus een gehaakt olifantje staan dat ze erg leuk vond. Ze vroeg of ik hem wilde maken voor mijn nichtje en zei dat zij op zoek zou gaan naar het patroon. Ze is via Facebook gaan zoeken en heeft meerdere personen naar het patroon gevraagd. Ik heb zelf nog via internet gezocht en ook daar rondgekeken of iemand me van het patroon kon voorzien, maar helaas, nergens een patroon te krijgen.

Toch heb ik toegezegd dat ik hem wilde maken, mede omdat ik wel van een uitdaging houd, en de wol heb ik al direct op de Kreadoebeurs ingeslagen (ik dacht voldoende, maar dat bleek achteraf een bol te weinig te zijn). M'n schoonzus heeft me voorzien van alle foto's die ze kon vinden (voorkant en zijkant, zodat ik een idee had hoe hij eruit moet zien) en afgelopen weekend ben ik begonnen. (Dit is zo'n project waarvan ik vooraf altijd denk dat er veel tijd in gaat zitten, omdat ik het zelf moet gaan bedenken en geen patroon kan volgen, dus dat stel ik uit tot ik geen deadlines meer heb).

Met pen en papier, een haaknaald en het garen in de aanslag ben ik aan de slag gegaan. Eerst een flink stuk haken (soms weer uithalen omdat de kleur of het aantal niet is zoals ik wil) en dan opschrijven wat ik gedaan heb. (Dat laatste vind ik op dat moment nooit zo nodig, want ik weet heus wel wat ik gedaan heb, maar achteraf ben ik blij dat ik het opgeschreven heb, mocht ik er ooit nog een willen maken of heeft iemand anders het patroon nodig.) Het opschrijven probeer ik zo kort en bondig mogelijk te doen, want het houdt zo op van wat ik echt wil doen, haken... maar het is minstens net zo belangrijk. Plus, als je het een paar keer gedaan hebt (het opschrijven), wordt het steeds makkelijker.

Ik heb dus doorgehaakt tot mijn muntgroen op was. Op dat moment was het lijfje en vier pootjes af en had ik al een begin gemaakt met het kopje. Ook was ik al begonnen met een oortje, maar ook daar had ik munt voor nodig, dus ook dat moest wachten tot mijn bestelling binnenkwam met nieuwe materialen.

Wel heb ik inmiddels het patroon zo goed als volledig uitgeschreven. In de versie waarbij ik ook daadwerkelijk aan het haken ben, schrijf ik alleen maar cijfers, maar dat is natuurlijk voor een ander niet duidelijk. Tevens heb ik een idee uitgeschreven hoe de rest van het kopje gaat worden, maar dit is enkel op papier mijn verwachting. Of dat ook echt gaat lukken weet ik nog niet.

Inmiddels heb ik wel het laatste bolletje wol ontvangen, dus hopelijk krijg ik hem dit weekend nog af.
Zodra hij af is, zal ik uiteraard het resultaat plaatsen.

Groetjes, Imke

Super schattig en lekker zacht

Ze is klaar! Na veel te lang uitstellen en onnodig excuses verzinnen is Floortje het schaap klaar en zit (en af en toe ligt) ze op de bank te wachten tot ze naar haar nieuwe eigenaresse kan.

En kijk nou wat een moppie. Een pluizenballetje met vier pootjes en een roze neusje. Misschien, heel misschien, maak ik er ook nog een voor mezelf, want ze is wel echt zacht... met een heel hoog knuffelgehalte!!

Groetjes, Imke

Verliefde blikken en pruillipjes

Bij de aanschaf van mijn nieuwe patronenboekjes in november, heb ik mijn neefjes en nichtje laten kiezen óf en wát ze wilde. (Een van mijn neefjes had al eerder een olifantje gevraagd en was dus al voorzien.) Ze doken met z'n vieren op de boekjes en na een boel 'Oh, die is echt schattig' en 'Wat een lieverd', waren ze eruit. Aapje Jip, pinguïn Pip en schaap Floortje waren de gelukkige winnaars. (Voor de oplettende lezer, dit zijn er drie en ik noemde vier kinderen, maar een neefje wilde graag een hondje en laat nou geen hondje in de boekjes staan, dus voor hem heb ik uiteindelijk een leuk wit hondje met zwarte vlekjes gemaakt.)

Het aapje en de pinguïn zijn reeds af (zoals al eerder beschreven) dus nu rest alleen nog het schaapje. Ondanks dat ik alles voor het schaapje in huis heb, heb ik het beginnen steeds uitgesteld. En hier had ik een goede, doch achteraf overbodige, reden voor. Het schaapje wordt namelijk gemaakt met garen met haartjes. Dit ziet er super leuk uit en is lekker zacht, maar het is een ramp om mee te werken. Ditzelfde garen heb ik ook al gebruikt voor de manen van de zebra en leeuw, toen respectievelijk in zwart en bruin. Nu heb ik dus wit gekocht.

Omdat ik bij zowel de zebra als de leeuw moeite had met het zien van de steken door al die haartjes, wilde ik eigenlijk helemaal niet meer beginnen aan het schaap, maar wie zegt er nu nee tegen een pruillipje!? Mijn nichtje vond het schaapje zo schattig (en natuurlijk zei ik ook nog met mijn grote mond: ohhh, die is echt heel leuk!!) dat ik niet meer kon weigeren. Dus... ik moest eraan geloven.

Afgelopen maandag ben ik begonnen met het kopje. Gewoon in normaal grijs garen, niks moeilijks dus. Daarna gaat het over op het garen met de haartjes, waar ik dus als een berg tegenop zag. Tot mijn verbazing bleef echter, ook na de eerste toer, iedere steek zichtbaar (alleen weet ik niet of dat komt omdat het wit garen is of omdat ik toch de steken losser probeer te maken, maar dat maakt niet zo veel uit). Het kopje is inmiddels af en aan het lijfje ben ik begonnen. So far, so good zullen we maar zeggen. Als dat nou maar voor het hele schaapje geldt...

Groetjes, Imke

Facebook werkt

Leuk om te merken dat Facebook werkt! Alles wat ik maak, zet ik op Facebook. Er zijn 74 'likers' van mijn pagina, maar vaak worden mijn foto's en berichten vaker dan dat bekeken. Ook wanneer ik met mensen praat, geven ze vaak aan of ze iets leuk vonden en/of ze mijn blogbericht gelezen hebben.

Dat het werkt, merk ik steeds vaker. Nadat ik vorige week het rammeleendje online heb gezet, werd ik benaderd door een vriendin. Een vriendin van haar is zwanger en zij wil, samen met nog andere cadeautjes, ook een rammeleendje cadeau geven. Ze had hem op korte termijn nodig en ik had alles in huis, op het rammelkraaltje na (en zonder rammelkraaltje is het natuurlijk alleen maar een eendje met een stokje), dus dat moest ik bestellen. Dat heb ik direct gedaan, maar door leverproblemen had ik hem pas 3 dagen later in huis. Ik had het eendje al zo goed als af gemaakt, en toen het kraaltje er was, hoefde ik alleen nog maar het stokje en de vleugeltjes. Diezelfde dag heb ik haar een berichtje gestuurd met een foto en gelukkig was het nog binnen de deadline. Zij was er in ieder geval blij mee en ik hoop dat ook de ouders in spe en het hummeltje er blij mee zijn.

Groetjes, Imke

Baby luiaard en de frustratie van een haakster

Op Facebook plaats ik ieder beestje, accessoire of andere creatie die ik maak. Nu werd ik onlangs door een vriendin benaderd met de vraag of ik iets voor haar collega wilde maken. Die collega vindt luiaarden leuk en de vraag was of ik er een kon maken. Zij zou, met andere collega's, een leuk patroon zoeken en dat zou ze mij dan mailen.

Binnen een uurtje had ik al een voorstel in mijn mailbox met de vraag of ik dat specifieke beestje kon maken, en vlak nadat ik positief gereageerd had, kreeg ik het patroon via de mail al binnen.

Alles verliep goed, tot het moment dat ik de oogjes vast moest maken. Ik had oogjes van 14 mm in huis en wilde die ook gebruiken voor de luiaard. Bij het vastmaken kwam ik er echter achter dat de oogjes goed waren, maar de sluitringen (voor achter de veiligheidsoogjes, zodat ze ook nooit meer los gaan) waren te groot. Balen! Ik heb de leverancier gemaild en de situatie uitgelegd. Gelukkig kreeg ik de dag erna al de goede ringetjes geleverd en kon ik de oogjes vastmaken.

Toen de luiaard zo goed als af was, bedacht ik me dat het misschien leuk zou zijn als hij ook daadwerkelijk aan zijn armen en benen opgehangen zou kunnen worden, zoals een echte luiaard. Daarom heb ik voorgesteld hem klittenband te geven tussen zijn voorpoten en zijn achterpoten. Prima idee, al zeg ik het zelf, tot dat ik het moest gaan uitvoeren. Eerst overal gezocht naar klittenband die hiervoor te gebruiken is (wat uiteindelijk bij de bouwmarkt (!!!) gelukt is) en daarna vastmaken aan de handjes en voetjes. Wat een vervelend werk! En pijnlijk ook nog.

Het materiaal, waarvan de achterkant van de klittenband gemaakt is, is zo dik, dat ik er met mijn naald nauwelijks doorheen kwam. Ik heb zeker vier keer onder mijn nagel gestoken (met volle kracht, want de naald moest immers door het dikke materiaal en bij een gebrek aan een vingerhoedje was mijn nagel het hardst binnen handbereik. Stom, stom, stom natuurlijk! (Ik zie nu wel eindelijk het nut in van vingerhoedjes. Misschien is dat geen slechte investering. Hoewel ik nu met een houten knoopje ook goed ben opgeschoten. Er hoeft maar iets stevigs tegen de achterkant van de naald te drukken.) Mijn naald is in ieder geval behoorlijk krom gebogen en kan nu alleen nog gebruikt worden om in bochtjes te werken.).

Toen de klittenband eenmaal vast zat en mijn luiaard echt opgehangen kon worden, was ik toch tevreden. Ik heb direct een foto naar mijn vriendin gestuurd en gelukkig is hij door haar en de andere gevers goedgekeurd. Nu nog hopen dat de ontvanger hem leuk vindt... en dat mijn nagel snel weer geneest.

Groetjes, Imke

Eendje

Ik zoek regelmatig op internet naar leuke, nieuwe patronen en ideeën voor mijn haakprojecten. Nu heb ik onlangs een rammelballetje gekocht (zonder direct doel, meer om het te hebben, mocht ik er iets leuks voor weten) en ik kwam al zoekend op het internet een schattige rammelaar tegen. En laat ik nu net een klein broertje gekregen hebben waar deze eerste Drim-Design rammelaar perfect voor zou zijn!

Omdat ik ondertussen al aardig kan bedenken hoe een haakpatroon uit zou moeten zien, heb ik (voor dit soort kleine klusjes) geen patroon nodig en kan ik gewoon op mijn gevoel en ervaring haken. Donderdag avond op de bank, tv aan (ik moet toch iets te luisteren hebben) en beginnen dus.

En dan ben ik toch weer blij dat ik zo veel kleurtjes en soorten garen op voorraad heb, want ik bedenk me om 17.00 uur dat ik iets wil maken, vind om 17.30 uur iets leuks en zit om 17.45 uur met haaknaald en het goede garen in de gewenste kleur klaar om te beginnen, om vervolgens niet veel later dit leuke beestje klaar te hebben. En ook al is het niet mijn eigen ontwerp, ik vind hem erg schattig geworden en ik hoop dat mijn lieve broertje er blij mee is.

Groetjes, 

Imke

Leeuwtje voor mijn broertje/petekindje

Hallo kleine lieverd,

Toen papa vertelde dat mama in verwachting was, wilde ik meteen iets leuks voor jou maken. Wat, dat moest ik nog overleggen, maar dat ik iets ging maken wist ik zeker. Na een paar ideeën voorgesteld te hebben aan mama, kwamen we uit op een knuffel, maar ze wilde wel een stoere knuffel en ze had één harde eis! Het knuffeltje moest een pluisstaartje hebben, want je grote zus heeft haar knuffel altijd bij zijn staartje vast en tut met het pluisje als ze moe is.

Ik zag op internet een leuke leeuw en gelukkig vond mama die ook erg leuk. En dat is het dan ook geworden. Een heel leuk, lief maar ook stoer beestje, waar lekker veel details aan zitten (denk hierbij aan de teentjes en de manen), maar wat wel een super resultaat oplevert!

Ik was trots op het resultaat, maar nu ik hem aan jou, mijn lieve kleine broertje en jongste petekindje mag geven, voel ik me nog beter. Wat is het geweldig om zoiets liefs en kleins te zien knuffelen met iets dat ik zelf gemaakt heb. Wat voel ik me trots!!

Geniet er maar lekker van en ik maak vast en zeker nog wel meer voor jou!

Dikke kus, je grote zus en peettante,

Imke

Muziekdoosje

Op een van mijn favoriete webshops kwam ik een aantal muziekdoosjes tegen, die door middel van een touwtje een kort slaapliedje spelen. Omdat ik het erg leuk en de moeite van het proberen waard vond, heb ik een doosje besteld. Hoewel ik er nog geen specifiek doel voor had, was ik erg blij met mijn aankoop.

Toen ik niet veel later door mijn schoonvader gevraagd werd of ik iets voor ons achterneefje wilde maken, stelde ik voor dat we iets met het doosje zouden doen. Gelukkig vond hij het een goed idee en (omdat ik iets wilde maken wat ik nog niet eerder gemaakt had) kwamen we samen uit op een schildpadje in de kleuren van het geboortekaartje (in dit geval grijs met blauw).

Ik had de kleuren in huis en ben meteen begonnen. Het verwerken van het doosje was even proberen, omdat het op de juiste manier in het lijfje moet komen te zitten, maar toen dat eenmaal gelukt was, was het nog maar een kwestie van het patroon volgen.

Als laatste moest hij natuurlijk nog een ophangmogelijkheid krijgen, aangezien het de bedoeling is dat het schildpadje aan de box of het bedje hangt. Daarvoor het ik de kleuren van het petje gebruikt, waarvan ik een touwtje gemaakt heb.

Hiernaast het eindresultaat. Hopelijk zijn de kleine man en zijn ouders er blij mee.

Groetjes, Imke

Kraamcadeau-set 2

Een tijdje geleden heb ik een tutteldoekje met een uiltje gemaakt voor ons pasgeboren achterneefje. Daar hield ik nog draad van over, wat ik altijd bewaar (want wat haken betreft is mijn motto: wie wat bewaart, die heeft wat. (Al is het soms maar net voldoende om een neusje, mondje of binnenkant van een oortje te maken).) Omdat ik het doekje alleen te weinig vond als kraamcadeau, wilde ik er nog iets bij maken. En aangezien het speenkoord van laatst in de smaak viel, wilde ik dat nu weer, maar anders.

Waar ik de vorige keer een soort lint gemaakt had met versiering erop, wilde ik nu iets maken dat echt anders was. Ik koos voor dit koord voor een soort kralen (zoals ik dat zo mooi had afgekeken in het speenkoord van mijn nichtje) maar wilde wel graag het uiltje laten terug komen. Ik had nog net genoeg grijs voor twee kralen en het snaveltje van de uil, dus de rest moest in het groen en geel. Het uiltje moest wel kleiner worden (wat makkelijker klinkt dan het is) en is dus gedeeltelijk naar eigen inzicht gemaakt. Toen ik zes kralen en het uiltje klaar had, kwam het moeilijkste: het clipje op zo'n manier vastmaken dat het leuk uit zou zien maar ook goed vast zou zitten.

Gelukkig had ik na een tijdje proberen door hoe ik hem vast kon maken en kon ik mijn speenkoord afmaken. Daarna nog even een labeltje eraan, inpakken en op kraamvisite gaan.

Ik ben in ieder geval erg blij met het resultaat en hopelijk is onze lieve achterneefje (en zijn ouders) blij met zijn tutteldoekje en speenkoord.

Groetjes, Imke

Kraamcadeau-set

Binnen de vriendenkring is een meisje geboren en bij een kraambezoekje hoort een cadeautje; in mijn geval een zelfgemaakt cadeautje. Maar wat is leuk, lief en wat heb ik nog niet gemaakt? In een van mijn boeken kwam ik een lief konijntje tegen en was verkocht. De reden hiervoor is dat ik een konijntje gewoon erg lief en schattig vind en het makkelijk een 'meisjes' tintje te geven is (lees: een strikje of bloemetje en wat roze accentjes).

Volgens het patroon moest de binnenkant van de oortjes en de onderkant van de voetjes met vilt gemaakt worden, maar omdat ik me nooit helemaal aan een patroon houd, heb ik de accenten gehaakt. Toen dat allemaal klaar was, was ik echter nog niet tevreden. Naast de veiligheidsoogjes heb ik ook een veiligheidsneusje gebruikt en het mondje heb ik met donkerbruine draad gemaakt. Daarna heb ik de wimpertjes gemaakt en zag mijn konijntje er al veel liever uit. Maar er ontbrak nog steeds iets.

Ik heb het konijntje weggelegd en heb op internet gezocht. Wat ik meerdere keren tegenkwam, waren wortels. Natuurlijk! Mijn konijntje had nog een wortel nodig. Ik had nog oranje en donkergroen in huis, dus niets kon me tegenhouden. Binnen een paar minuten had ik de wortel zelf af en zat ik te denken hoe ik de blaadjes ging maken. Toen dat ook gelukt was, was het nog maar een kwestie van vastmaken en labelen.

Maar eigenlijk wilde ik graag een setje maken. Een knuffeltje en iets extra's.. iets wat veel gebruikt kan worden en toch iets eigens heeft. Maar wat?

Laat ik bij het begin beginnen:
Ik ben dagelijks opzoek naar nieuwe projecten en dingetjes die ik kan maken (al dan niet met patroon) en houd mijn oren en ogen open. Nu heeft mijn nichtje een speenkoord dat met de hand gemaakt is, gepersonaliseerd met kralen, en toen ik haar ermee zag ging er bij mij een lampje branden/belletje rinkelen/hoorde ik een koor in de verte 'hallelujah' zingen en zag ik het licht. Kortom, ik kreeg een ingeving. Niet elk speenkoord is immers met kralen gemaakt; het kan ook gehaakt worden. Ik heb gezocht naar patronen, maar kon niet echt iets vinden wat ik leuk vond voor mijn eigen speenkoord. Wel zag ik een aantal mogelijkheden en ik kreeg verschillende ideeën... ze hoefde alleen nog maar uitgevoerd te worden.

Ik heb speenclips gekocht en ben aan de slag gegaan. Na drie keer opnieuw beginnen (zucht) had ik eindelijk een basis die ik leuk vond. Toen het basiskoord met speenclip en lus klaar was, moest het nog aangekleed worden. Ik heb in dit geval gekozen voor bloemetjes. Voor het speenkoord heb ik dezelfde kleuren gebruikt als voor de knuffel, alleen heb ik er nog fuchsia aan toegevoegd (het mag best vrolijke kleuren hebben, toch?

Ik ben in ieder geval erg trots op het resultaat! Het eerste Drim-Design kraamcadeau-setje is een feit!!

Groetjes,

Imke

Lekker warm

Zo af en toe, als ik een uurtje tijd heb, maak ik iets voor mezelf. Vaak maakt het niks uit wat het is... als het maar leuk en anders is en iets wat ik nog niet gemaakt heb. Nu heb ik al een tijdje last van koude handen (vooral in de auto) en ik heb geen leuke handschoenen meer. Omdat ik van mening ben dat bijna alles zelf gemaakt kan worden, ben ik op zoek gegaan naar leuke polswarmers (ik weet dat het geen handschoenen zijn, maar ik vind ze toch leuk).

Nu vond ik in een haakboek een leuk patroon en ben meteen aan de slag gegaan. Ik vond in mijn voorraad garens twee leuke kleuren en heb met het boek op m'n schoot zitten haken op de bank. Binnen no-time was ik klaar en moest alleen het label er nog aan (maar daar word ik ook steeds sneller in. Blijkbaar baart oefening echt kunst).

Ik moet eerlijk toegeven dat ik erg blij ben met het resultaat. Ze zien leuk uit, passen goed én ik zit weer met lekkere warme handen achter het stuur. Wat wil een mens nog meer?

Groetjes,
Imke

Slofjes

Een hele tijd geleden heb ik voor mijn twee kleinste nichtjes mini all-stars gemaakt. Ondanks dat er maar 10 weken tussen die twee zit, maakt dat blijkbaar bij kleine mensjes een groot verschil en paste de all-stars bij het oudste nichtje al niet meer. Ik werd gevraagd grotere te maken, en dan het liefst in het fel groen (mama houdt van felle kleurtjes). Ik was diezelfde avond enthousiast begonnen met het vergroten van het patroon, zodat ze zouden passen maar wel nog in verhouding zouden blijven. Dit lukte redelijk goed, en slofje één was (op het embleem, de veter en het label na) af.

Vervolgens kwamen er allemaal andere klusjes tussendoor en het slofje bleef liggen. Toen ik laatst voor een opdracht nog een paar all-stars moest haken, reageerde mijn zus echter dat mijn nichtje nog steeds op haar groene all-stars wacht. Oeps! Ik ben dus de dag erna aan de slag gegaan en heb slofje twee ook afgemaakt. Toen bleek echter dat slofje één, door het lange liggen, veel zachter (lees: minder stijf) was geworden, klopte het niet meer met slofje twee. Dan maar een nieuw slofje één haken. Omdat ik me nogal schaamde dat ik door alle opdrachten de slofjes was vergeten, ben ik de hele avond door gegaan totdat ik ze helemaal af had, dus inclusief veters, embleem en label.

Toen ze klaar waren twijfelde ik echter nog. Het gat bovenin was ook breder geworden en ik was bang dat ze misschien te makkelijk uit zouden gaan of uit te trekken zouden zijn. Toen ik bij mijn haakspullen een rolletje elastiek vond, was mijn probleem opgelost. Ik heb in de rand van de sloffen elastiek gedaan waardoor ze nu iets strakker om het been zitten. (Op de foto is ook te zien dat ze aan de bovenkant iets naar binnen getrokken worden).

Ik ben er nu in ieder geval tevreden over en mijn nichtje heeft weer warme voetjes!

Groetjes, Imke

Recordtijd

Allereerst wil ik iedereen natuurlijk een gelukkig nieuwjaar wensen! Ik wens jullie een jaar voor liefde, geluk en gezondheid toe...

Afgelopen weekend heb ik me bezig gehouden met het bakken van wafels voor de hele familie (lees 4 kg) en daar gaat nogal wat tijd in zitten. Een nadeel van wafels bakken vind ik de tijd die je moet wachten tussen het maken van het beslag en het rijzen (30 min) en nogmaals als rolletjes rijzen (30 min). En wat doe je, als fervent haakster, in elke vrije minuut die je hebt? Juist! Ik ben begonnen aan een nieuwe opdracht die ik die middag van mijn moeder kreeg. Binnenkort wordt er een baby'tje geboren in haar vriendenkring en ze wilde graag All-stars geven bij wijze van kraamcadeautje. De deeg stond in de koelkast te rijzen, en ik was al bezig met het eerste zooltje. Na een half uur moesten de rolletjes gemaakt worden, en ook die moesten nog eens een half uur in de koelkast. Dan maar het andere zooltje maken. Tussen het bakken door had ik helaas geen tijd om verder te gaan, maar toen alle wafels klaar waren had ik wel mooi al twee zooltjes klaar en kon ik verder met de rest van het schoentje. Naar mijn eigen verbazing had ik ze dan ook zo af.

Dat zit zo. Ik werk in etappes. Ik maak de zooltjes en werk de draadjes weg. Vervolgens wordt de tong van het schoentje gemaakt en ook daarvan werk ik meteen de draadjes weg, met de gedachte: als ik nu stop, hoef ik daar de volgende keer al niet meer naar te kijken. Daarna heb ik het schoentje zelf gemaakt en alles weggewerkt. Zo ook van schoentje twee. Bij het afwerken van schoentje twee dacht ik: als ik dit af heb stop ik (het werd immers al laat). Het embleem en de labeltjes moeten maar wachten. Toen ik schoentje twee echter ook af had, had ik nog genoeg energie om de emblemen te maken en ook om ze te bevestigen. En om dan te stoppen terwijl ik alleen de labeltjes nog maar hoef vind ik ook onzin... dus zodoende had ik ze (in recordtijd nogwel) toch nog af.

Die avond heb ik mijn moeder nog een foto gestuurd van de All-stars met de vraag of dat was wat ze in gedachte had. Zij was al net zo verbaasd dat ik ze zo snel af had, maar vond ze gelukkig erg leuk geworden. Nu hopen dat de ontvanger er net zo over denkt...

Groetjes, Imke