Met een vaartje

Ik voel me goed. Het aapje is bij zijn nieuwe eigenaar en laat die er nu super blij mee zijn. De hele dag heeft hij dat beestje meegesleept en zelfs mee naar bed genomen. Geweldig! Ik weet dat ik zelf als kind ook alles wat ik leuk vond naast me liet slapen, dus ik zie het als een groot compliment. Omdat het aapje nu afgegeven is, kan ik nu ook een foto plaatsen:

Verder heb ik ook mijn rendier af. Hij had eigenlijk (volgens het patroon) veel kleinere oogjes, maar die haalde zijn schattigheidsgehalte omlaag vond ik. Gelukkig had ik nog een paar oogjes liggen die goede maat hadden. Hij zit nu trots naast de tv en schuin onder het mini-kerstboompje (we hebben er toch maar eentje geleend). Ik ben er in ieder geval trots op. Hij is klein en schattig en mag gezellig blijven zitten tot 6 januari 2015.

Ook heb ik zaterdagnacht de colsjaal van mijn schoonzus afgemaakt. Hij had al de goede lengte, maar was nog niet breed genoeg. Ik had de donkergrijze wol bijbesteld, maar omdat ik eerst mijn rendier af wilde hebben (het is immers bijna kerst, en na de kerst heb ik er niet meer zo veel aan) is de sjaal blijven liggen. Daar had ik dus zaterdag tijd voor. Door onverwachte visite kon ik er echter pas rond middernacht aan beginnen (en dan blijkt mijn energie onuitputtelijk en ga ik door tot ik hem af heb). Maar ik ben blij met het resultaat en ook mijn schoonzus is er erg blij mee.

Nu wil ik voor eerst kerstdag de knuffel van (weer) een ander neefje afmaken en de wanten van mijn kleinste neefje wil ik voor kerstavond af hebben. Op zich moet dat gewoon gaan lukken. Ik ben zondag begonnen met de pinguïnknuffel en ik heb hem nu al voor de helft af. Hij moet alleen zijn snavel, pootjes, en mutsje nog en dan is hij af, iets wat ik verwacht vandaag gedaan te krijgen.

Dan heb ik nog de hele dinsdagavond en de hele woensdag om de wanten van mijn neefje te maken. Hier gaat iets meer tijd in zitten omdat ik hier geen patroon van heb en ik ze dus naar eigen inzicht maak. Wel heb ik zijn hand laten overtrekken op papier, zodat ik weet hoe groot ze zijn. Hopen dat het me gaat lukken om ze passend te krijgen. Zodra ze af en gegeven zijn plaats ik weer een foto!

Groetjes en hele fijne feestdagen,

Imke

Kerstversiering

Vanwege de tijd die in het werk, studie, haakwerk en privéleven is gaan zitten, is de kerstversiering er thuis bij ingeschoten. En dat terwijl ik wel van kerst en alles er omheen houd. Maar een mens moet keuzes maken, dus dan dit jaar maar geen kerstboom en lampjes in huis (dit laatste heb ik trouwens al grotendeels opgelost door gewoon nóg meer kaarsjes neer te zetten, ook gezellig!). Toch miste ik iets en was ik bang dat ik niet in de kerststemming zou komen als nergens uit blijkt dat het bijna kerst is. Dus wat doe je dan, als gedreven haakster? Juist! Je haakt je eigen kerstversiering.

Nu kwam ik op internet een patroon tegen van een wel heel schattige Rudolph en dan is de beslissing voor mij snel genomen. Gelukkig had ik nog bijna alles in huis voor deze geweldige amigurumi en dus ben ik meteen begonnen. Hij is ver af, op de oortjes, het gewei en de sjaal na, maar hij wordt fantastisch! Ik ben nu al verliefd (en dat terwijl zijn hoofd (zonder oogjes, snuit en rood neusje) nog naast zijn lijfje ligt). Op zulke momenten vind ik het jammer dat een mens moet slapen, want ik zou de nacht door kunnen haken tot ik de volgende dag weer moet gaan werken.

Ik had nooit van mezelf gedacht dat ik ergens zo verslaafd aan kon zijn. Iedere dag sta ik op met ideeën en motivatie, en ik ga naar bed met nieuwe ideeën, een planning van hoe en wanneer ik alles ga aanpakken en nog meer motivatie.... Nu alleen de tijd nog om het allemaal te maken.

Groetjes, Imke

Jip

Het is me dan eindelijk toch gelukt! Jip het aapje is af. Met de banaan trots in zijn armen zit hij op de bank, te wachten tot hij naar zijn nieuwe eigenaar mag (maar die is pas volgende week jarig en weet nog niet dat Jip klaar is, dus hij moet nog even wachten).

Ik heb de rare gewoonte om nog even van nieuwe knuffels te genieten door ze, zodra ze helemaal af zijn, op de bank te laten zitten (of liggen, afhankelijk van de knuffel). Op die manier word ik telkens herinnerd aan mijn creaties en kan ik ze allemaal nog eens goed bekijken en vooral trots zijn op wat ik met mijn eigen handen gemaakt heb. Zodra zo'n beestje af is word ik weer geïnspireerd en gemotiveerd om iets nieuws te maken....

Verder ben ik begonnen met een colsjaal voor mijn schoonzus. Als ik een opdracht krijg begin ik ook gelijk dezelfde dag (mits ik alles in huis heb natuurlijk) en binnen een dag had ik hem af (lees: inclusief weggewerkte draadjes, exclusief label). Toen ik hem echter zelf om deed om hem te passen kwam ik er pas achter dat hij veel te lang en te smal was. Ik had hem tijdens het opzetten gemeten en hij voldeed perfect aan de eis, waar we een andere colsjaal voor hadden opgemeten. Wanneer er echter verder gegaan wordt met haken, wordt de sjaal zwaarder en langer door de hoeveelheid wol die erin verwerkt zit. Hij was dus ruim 10 cm te lang en 7 cm te smal, waardoor hij niet deed wat hij zou moeten doen, namelijk de hals bedekken. Dan maar weer uithalen en opnieuw beginnen.

De sjaal veranderde weer terug in 9 mooie bolletjes en ik begon weer van vooraf aan. Ik heb 30 steken geminderd (ongeveer 15 cm) en heb de sjaal opgemeten toen hij bijna klaar was. Hij was nu precies zo lang als we hem wilde hebben (de 5 cm die ik tekort had zijn door het gewicht en de verwerking vanzelf erbij gekomen). Nu is het enige nadeel nog dat ik van één van de drie kleuren te weinig in huis heb en dus pas verder kan als ik die kleur heb. Maar ik heb de sjaal gepast en hij is al perfect qua lengte, alleen nog te smal. Wachten dus tot ik de nieuwe wol gekocht heb. Maar dat doe ik natuurlijk zo snel mogelijk!

Groetjes, Imke

We gaan goed

Yes! De muts voor mijn nichtje is af en, al zeg ik het zelf, hij is erg leuk geworden. En minstens net zo belangrijk: Hij past! Omdat die eerste muts van onder naar boven gehaakt moest worden, ging het telkens mis. Op het moment dat ik steken in moest nemen, leek de hele muts kleiner te worden. Vandaar dat ik haar vorige week gevraagd heb of ik een ander patroon mocht gebruikt. Zelfde materiaal, zelfde kleuren, ander (lees:beter) patroon, én begonnen van bovenaf. Gelukkig is ze vrij gemakkelijk en vond ze het geen probleem. Dus na haar goedkeuring ben ik gelijk begonnen. En omdat ik mutsen haken leuk vind, had ik hem de dag erna af. Nu alleen nog tot zondag wachten tot ik haar zou zien en ze hem kon passen (was hij lang genoeg, niet te lang, zou hij leuk vallen en zou zij hem wel leuk vinden?)

Toen ze hem in mijn handen zag riep ze al dat ze hem leuk vond. Nadat ze hem had opgezet bleek hij perfect te passen en haar ook nog eens geweldig te staan, maar dat is niet helemaal eerlijk want haar staan eigenlijk alle hoedjes en mutsen goed. Zelfs die hoedjes waar de meeste mensen mee voor gek lopen, kan zij prima hebben en er ook nog eens fantastisch mee uitzien, maar dat terzijde. Nadat ik het labeltje eraan gemaakt had (want daar had ik mee gewacht voor het geval dat hij toch niet goed zou zijn om wat voor reden dan ook) heeft ze hem opgedaan en de rest van de dag opgehouden. Wat een compliment!

Daarna ben ik verder gegaan met mijn grote vriend; het aapje. Beentje nummer twee moest eraan gaan geloven. Toen ik die eindelijk af had, hield ik hem naast beentje nummer één en wat bleek: het voetje van nummer één was groter dan het voetje van nummer twee! Grrr. Welke van de twee gaan we dan opnieuw maken, want eerlijk gezegd was ik blij dat dat gefrutsel met die handjes en voetjes klaar was.

Omdat ik voetje nummer twee (de kleinste) leuker vond dan voetje één, heb ik de schaar gepakt en voetje nummer één kapot geknipt (door het formaat van de teentjes kon ik het begin en einde niet meer vinden, dus uithalen was onmogelijk). Daarna heb ik een nieuw voetje gemaakt en nu zijn dus ook de voetjes af. Ik moet ze wel nog vastmaken, maar dat is het werk niet.

Ook ben ik begonnen aan de banaan. Die is nu ongeveer voor de helft af, maar ik ben benieuwd of dat goed komt. Het patroon ziet er namelijk nogal... apart uit. Maar goed, we zien wel. De banaan moet dus nog af en dan het staartje nog, assembleren en het labeltje eraan maken en dan is het aapje eindelijk klaar. Nu hopen dat mijn neefje hem leuk vind... hij blijft er namelijk iedere keer naar vragen, dus ik hoop dat ik hem niet teleurstel.

Hoe dan ook, ik had weer een productief weekend.

Groetjes, Imke

Progressie

Ik heb weer een productieve avond gehad en flink kunnen haken. Maar om eerst terug te komen op een aantal losse eindjes: een tijdje terug heb ik geschreven dat ik de armbandjes voor mijn nichtjes af had. Ik was echter vergeten er foto's van te maken, dus daarom heb ik mijn schoonzus gevraagd of zij dat voor me wilde doen. Bijgaand de foto's van één van de armbandjes (de andere zat om de pols van mijn nichtje dat op dat moment niet thuis was).

Ook het hondje voor mijn neefje is af. Hij wilde een hondje maar wist niet wat voor hond, in welke kleur en hoe groot hij moest worden. Ik heb dus lange tijd gezocht naar een leuke hond, maar de enige leuke die ik vond waren of veel te klein of gebreid. Uiteindelijk vond ik deze leukerd en heb uiteraard goedkeuring bij mijn neefje gevraagd. Hij vond hem gelukkig ook leuk, dus zie hier het resultaat.

Weer terug naar mijn productieve avond. Mijn sjaal is af. Het is een colsjaal geworden, want ik heb tot nu toe alleen maar gewone sjaals gedragen (lees: een rechte, langwerpige lap stof die je dubbel doet en vervolgens om je nek door zijn eigen lus haalt. Zelfs de sjaal die ik jaren geleden voor mezelf gebreid heb is een gewone, rechte sjaal die ik op dezelfde manier draag).

En dan het aapje. Ik heb eindelijk het eerste beentje af, maar dat betekent ook dat hij nog een beentje, een staartje en een banaan voor in z'n armen moet krijgen voordat hij af is. Hij wordt gelukkig wel super leuk, dus dat is wel fijn. Maar ik denk dat ik toch eerst de muts voor mijn nichtje ga maken, het is immers koud buiten. Dat aapje zal nog maar even moeten wachten.

Groetjes, Imke

Aapje en hondje

Het hondje voor mijn ene neefje is af. Hij is erg leuk geworden, ondanks het weinig variërende patroon. Ik was aanvankelijk bang dat het een worst met pootjes zou worden, maar dat is gelukkig niet gebeurd! Hopelijk vindt hij hem ook leuk. Hij wilt hem namelijk al heel lang hebben, maar omdat ik geen leuk patroon vond heeft het iets langer geduurd.

Het aapje voor mijn andere neefje heeft nog steeds geen beentjes, staartje en ook nog geen banaan in zijn armpjes. Ik wil er wel aan beginnen, maar omdat het een klein friemel-patroon is, en omdat het nogal koud wordt buiten, dacht ik dat ik eerst een sjaal zou maken (voor mezelf nog wel. Dat wordt dan het eerste dat ik voor mezelf haak). In het boek van MyBoshi zag ik een hele leuke sjaal met golfpatroon, iets wat ik ook nog nooit eerder gedaan had. En omdat ik ervan houd om dingen te proberen en iets te maken die ik nog niet gedaan heb, ben ik dus weer fanatiek aan de slag gegaan. Ik had alle kleuren in huis, maar nergens genoeg van. Gelukkig kon ik dus wel al aan de slag en hoefde ik niet te wachten tot mijn bestelling was binnengekomen met de rest van de bolletjes. En ik moet eerlijk toegeven, hij ziet er tot nu toe erg mooi uit. En warm! (Niet onbelangrijk voor een sjaal lijkt me).

Als de sjaal af is, wil ik eigenlijk ook nog polswarmers maken. Je kent ze wel... van die handschoenen zonder vingers, waar je dus alleen je duim in een gat hebt en de rest eigenlijk open is. De polswarmers worden met een aantal zelfde kleuren gemaakt als de sjaal (niet allemaal, want de sjaal heeft 5 kleuren), maar met een ander patroon. De sjaal heeft namelijk veel gaten door het golfpatroon (door de dikte van de sjaal maakt dit niet uit), maar polswarmers met erg veel gaten geven natuurlijk niet veel warmte. Gelukkig staan in mijn MyBoshi boeken een aantal leuke patronen voor polswarmers, dus er zit vast en zeker iets tussen wat bij mijn sjaal past.

Als die af zijn, moet ik toch maar verder gaan met het aapje. Daar heb ik de nieuwe draad voor ontvangen, dus eigenlijk is er nu geen reden meer om het uit te stellen...

Groetjes, Imke

Poster

Mijn zus en ik hebben gisteren gezellig bijgekletst. Ze had haar zoon en dochter naar de dagopvang gebracht, met beide hun Drim-Design muts en sjaal op en om. Mijn neefje met zijn nieuwe Minionset en mijn nichtje met mijn Hello Kitty creaties. Zowel de begeleiders als de andere mama's reageerde positief en enthousiast op de creaties en waren nieuwsgierig waar mijn zus die leuke spulletjes vandaan had. Zij heeft, gelukkig, reclame voor mij gemaakt en vroeg of ik een poster had waarop ik mezelf promootte, zodat ze die bij de opvang kon ophangen.

Deze had ik nog niet, dus ik ben zodra ik thuis kwam aan de slag gegaan met het maken van een poster. Maar welke informatie staat er op? Hoe veel foto's kun je erop zetten, zodat het geen overkill wordt maar je wel duidelijk kan laten zien wat je allemaal kunt maken... Dat soort vragen spookte door mijn hoofd. Na een tijdje op internet zoeken hoe een leuke poster nou eigenlijk in elkaar steekt (want ondanks dat je ze overal en altijd ziet, is het zelf maken ervan nog niet zo makkelijk als je zou denken), is het me uiteindelijk gelukt om er een te maken waar ik best tevreden over ben.

Nu hopen dat het wat oplevert en de nieuwe klanten zich gauw melden!

Groetjes, Imke

Weekend

Wat een weekend! Vrijdag ben ik bij verschillende winkels op zoek gegaan naar gele wol voor mijn minionsjaal, maar geen van de drie winkels had deze. Bestellen zou geen optie zijn, want ik moest de sjaal immers zaterdag af hebben. Mijn enige optie was om de sjaal smaller te maken, maar daarvoor moest hij helemaal uitgehaald worden (lees: 85 cm sjaal en een uurtje of twee werk werden weer mooie bolletjes). Ik ben weer vrolijk opnieuw begonnen en heb hem smaller gemaakt. Nu is hij een kleine twee cm smaller maar wel 1.20 m lang, dus het doel is bereikt. Ik heb dan ook geen geel meer over! Onderstaand het resultaat van de muts en de sjaal...

De armbandjes van mijn nichtjes moesten ook nog af, met twee kleurtjes, een knoopje en een Drim-Design label. Dit is mij vrijdagavond nog gelukt, nadat ik even genoeg geel had gezien. Ik kon geen leuk patroon vinden voor dik garen, dus ik heb even moeten proberen voordat ik iets leuks had, maar het is gelukt. (Helaas ben ik vergeten er foto's van te maken, maar ik zal mijn schoonzus eens vragen of ze dat alsnog wil doen).

Op zaterdagochtend ben ik verder gegaan met de sjaal, want ik was pas op de helft. Rond 13.00 uur had ik hem af. De lengte was goed en de losse draadjes waren weggewerkt. Maar dan komen de details nog. Ik wilde de sjaal anders dan de muts, dus de sjaal kreeg twee minions met maar één oog (scheelt natuurlijk in tijd, maar omdat de sjaal smaller was zouden twee ogen ook niet passen). Nadat die vastgezet waren moesten ze nog pupillen krijgen, en een mondje natuurlijk. Maar ik had niet gedacht dat een mond maken zo moeilijk zou zijn. De mond van de muts stond in het patroon, maar van de sjaal was geen patroon, dus dat moest ik zelf proberen. En dan gaat de tijd snel. Ik heb uiteindelijk om 15.05 uur het label aan de sjaal gemaakt en we zijn snel naar de verjaardag van mijn zusje gegaan (waar we om 15.00 uur verwacht werden, oeps!).

Daar heb ik mijn nichtjes blij gemaakt met hun armbandjes en mijn neefje was zo blij met zijn muts en sjaal, dat hij meteen naar huis wilde (want dan mocht hij het ophouden). Hij liet iedereen zien dat hij een minion was en ondanks dat hij steeds rodere wangetjes kreeg omdat het eigenlijk veel te warm was, wilde hij het toch nog even ophouden! Heerlijk, als kinderen zo oprecht enthousiast zijn!!!

Zondag ben ik verder gegaan aan het aapje van een andere neefje. Het aapje had al een lijfje, hoofdje en armpje, en heeft nu nog een armpje, een half beentje en oortjes erbij gekregen... en toen was de wol op! Dan maar verder aan het volgende knuffeltje.

Het was weer druk, maar gezellig. Ik ben weer lekker opgeschoten, heb een aantal kindjes blij gemaakt en ik kan weer door met de volgende opdrachten. Wat een heerlijk ontspannen en productief weekend!

Groetjes, Imke

Minions (ze zijn zo leuk)

De muts is af, met dank aan het leuke patroon van breien-en-beppen. Morgen kan mijn neefje hem eindelijk op (gelukkig wordt het nu echt koud buiten en heeft hij er wat aan)... nu nog hopen dat hij past.

De sjaal, die ik naar eigen creatie wil maken, is daarentegen een heel ander verhaal. Ik wil de sjaal eigenlijk hetzelfde maken als de muts, dus geel met een minion op ieder einde. Ik was al voorbereid op veel werk, aangezien ik normaal een sjaal in de lange weg haak en nu in de korte weg moet haken. Ook had ik al meer gele wol gekocht, omdat ik wist dat ik veel nodig zou hebben. Waar ik echter niet op gerekend had, was dat ik met twee bollen geel niet genoeg zou hebben. En als ik iets vervelend vind, dan is het wel dat ik de tijd heb, maar de materialen niet.

Gelukkig kon ik nog verder met de armbandjes voor mijn nichtjes. Maar zij willen een specifieke kleur die ze in mijn wol-verzameling gezien hebben, en laat die wol nou eigenlijk te dik zijn om een leuk patroon armbandje van te maken (serieus, van alle kleuren en soorten die ik heb, zoeken zijn net die uit, haha). Ik denk dat ik het daarom maar ga oplossen met een leuk detail op het bandje, in plaats van een gedetailleerd patroon...

En wat de minionsjaal betreft.. toch maar even langs de winkel om te kijken of ze nog geel hebben, zodat ik nog voor morgen de sjaal af kan maken. En als dat niet lukt, heeft mijn neefje in ieder geval de muts al. Nu nog hopen dat hij hem zelf ook leuk vindt!

Groetjes, Imke

Deadlines

Op dinsdagavond ben ik begonnen met de muts voor mijn neefje. Ik wist zijn hoofdomvang, dus ik heb iedere toer gemeten of ik al in de buurt kwam van wat het uiteindelijk moest worden. Omdat ik nogal vast haak, dacht ik dat het geen probleem zou zijn als ik hem in opzet iets groter zou maken, omdat dat later, wanneer de muts vorm krijgt, vaak wat strakker blijkt te worden. (Dat was me immers ook gelukt met de muts voor mijn nichtje.) Zo gezegd, zo gedaan. Ik had 60 steken opgezet en ben vlijtig aan het haken geslagen.

Gisteravond vrolijk doorgegaan, al bleef de muts iets ruim naar mijn idee. Toen ik hem af had (lees: 2 uur later), bleek hij mij zelfs te passen! Mijn neefje is 2,5, dus de muts moet hem te groot zijn geweest. Dan halen we hem maar weer uit. Op zich vind ik dat nooit zo erg, maar ik was al 4x van kleur gewisseld én had al alle draadjes weggewerkt (wat inhoudt dat ik alle eindjes weer moet gaan zoeken en moet proberen om de draad weer los te krijgen. Het enige voordeel wat ik hier altijd in zie is dat ik zeker weet dat de muts niet los gaat tijdens het dragen en/of wassen).

Ik heb de muts afgemaakt op 52 steken en volgens mij is hij nu perfect. Alleen nog de details toevoegen en dan de sjaal gaan haken. En de armbandjes voor mijn nichtjes, want die zie ik ook zaterdag. I love deadlines!

Groetjes, Imke

Klusje nummer zoveel

Aankomend weekend vieren we de tweede verjaardag van mijn lieve zusje. Omdat de halve familie dan bij elkaar komt, heb ik mezelf als doel gesteld om de muts en sjaal van mijn neefje én de armbandjes van mijn nichtjes af te hebben. Dit houdt in dat de muts van mijn andere nichtje en de knuffel van een ander neefje weer blijven liggen. Oja, de schoentjes van mijn petekindje liggen ook nog op de plank... jeetje.

Het probleem is dat ik alles wil maken en overal aan begin met de gedachte dat ik dat wel 'even' doe. De realiteit is echter dat 'even' langer duurt dan verwacht en er weer andere dingen tussendoor komen. Zo wilde ik gisteren het aapje van mijn neefje afmaken. Het hoofdje en lijfje had ik al af, en die armpjes en beentjes konden het werk niet zijn, dacht ik. Helaas! Nadat ik het hoofdje op het lijf bevestigd had, ben ik aan armpje nummer 1 begonnen. Op zich verliep het prima, totdat het handje gemaakt moest worden. Gefrutsel op een halve cm wat leidt tot frustratie omdat het niet lukt zoals ik dat wil. Volgens het patroon heeft dat monstertje vier vingertjes aan één hand, dus frustratie x 4, grrr. Toen ik het eerste armpje met handje af had, heb ik het bevestigd aan het lijf en toen ik op de klok keek, zag ik dat de bedtijd al ruim verstreken was. Weer een niet-af project op plank....

Vanavond toch maar beginnen met de muts en sjaal, want anders wordt dat niks voor zaterdag. En het aapje, tja, dat moet nog maar even wachten.

Groetjes, Imke

Muts!

Mijn nichtje had me gevraagd of ik een leuke muts voor haar wilde haken. Het enige dat ze eigenlijk wist was dat het een beanie moest worden, maar de kleuren bleven een vraagteken. Voor mij is dit natuurlijk wel cruciale informatie, dus na een paar keer extra overleggen kwamen we er uiteindelijk uit. Het moest een lichtblauw met zwarte muts worden. Op zich geen probleem natuurlijk.

Nu wil het patroon dat ik al vrij vroegen steken ga innemen, waar ik zelf al enigszins over twijfelde. Maar goed, als het patroon dat aangeeft, dan zal dat wel kloppen. Je gaat er immers vanuit dat de bedenker van het patroon weet waar hij het over heeft. Ook kwamen er twee steken aan bod die ik zelf nog nooit gehaakt had (maar achteraf helemaal niet moeilijk bleken), namelijk de kreeftensteek en de gerstenkorrel. Dit kostte dus even wat uitzoek- en oefenwerk, maar toen ik ze doorhad verliep het voorspoedig.

Ondanks dat ik bleef twijfelen over de grootte van de muts, ben ik toch maar doorgegaan met haken (mede omdat ik haar beloofd had dat ik hem zondag af zou hebben). Zondagmiddag, vlak voordat we weg moesten, had ik de muts af. Weliswaar zonder label (toch die twijfel), maar ik had hem af. (De labels in mijn tas, mocht de muts wonder boven wonder toch passen).

Omdat zij haar haar in een mooie knot had zitten, hebben we de muts op haar broertje, neefje en daarna zelfs op het nog jongere broertje en neefje gepast, maar hij paste bij niemand! Hij was te klein, te kort en door het zwart zag je de mooie gerstenkorrelsteek ook niet meer. Pff,.. uren haken voor niks geweest! Hoewel de kinderen het vervolgens erg leuk vonden om de muts uit te halen en weer een mooie bol ervan te draaien, zag ik lichtelijk teleurgesteld toe hoe uren werk in tien minuten tot een bolletje veranderde. Dan maar opnieuw beginnen.

Ik heb haar hoofd zelf nog maar eens opgemeten en dat is maar goed ook, want het is toch iets groter dan vooraf doorgegeven. Ook moet de nieuwe muts een lichtere kleur krijgen, zodat ook de steek goed te zien is. Maar het meest belangrijke dat ik geleerd heb... Niet blind een patroon volgen! Zeker niet als je zelf het gevoel hebt dat dat helemaal niet kan wat er staat. Maar ja, het is een kwestie van 'trial and error', en dat kan soms een paar uur kosten, maar zo hebben we wel weer wat geleerd! Toch?

Ik ga aan de slag met muts nummer twee... hopen dat deze wel goed is en ze deze winter nog met een mooie muts en een lekker warm hoofd naar school kan fietsen.

Groetjes, Imke

Zo trots

Eindelijk! Mijn zebra is af. Ik werd onlangs gevraagd een knuffel te haken voor een 'mommy to be'. Ze is blijkbaar weg van zebra's en krijgt een meisje, dus de vraag was of ik een knuffel wilde maken van een zebra, maar er moest wel roze in zitten. Natuurlijk wil ik dat! Wat ik me echter niet gerealiseerd had is dat een zebra haken inhoudt dat je om de twee toeren moet wisselen van kleur. Dit duurt even, maar het resultaat mocht er zijn. Maar er ontbrak nog wat. Een zebra zonder manen en zonder pluizig staartje is maar een kale zebra, dus ik moest er nog manen op maken. Heel mooi en vooral leuk effect, dat garen met die haartjes zo, maar met het haken ervan zie je je steken niet meer. Maar we geven niet op! Uiteindelijk is het me gelukt om hem een mooi pluisje op zijn staartje te geven en ook de manen zijn erg goed gelukt, al zeg ik het zelf.

Ik ben erg trots op het resultaat en ik hoop dat de ontvanger hem ook leuk vindt. Nu kan ik verder met het volgende project (of zal ik eerst afmaken wat er nog ligt?)

Groetjes, Imke

Het begin

Welkom op mijn allereerste blog. Mijn naam is Imke Dreesen en in 2014 ben ik begonnen met mijn eigen merknaam: Drim-Design. Ik heb deze blog aangemaakt om mijn ervaringen en creaties met jullie te delen.

Toen mijn tante mij in oktober 2013 belde om te vragen of ik meeging naar de hobbybeurs in Utrecht, had ik geen idee wat ik ging bezoeken. Ik ben altijd creatief geweest, maar heb er nooit echt iets mee gedaan, omdat ik simpelweg niet wist wát ik dan zou moeten doen. Omdat mijn nichtje graag wilde dat ik meeging zijn we met z'n drieën naar Utrecht gegaan. Wat een knaller van een beurs, die Kreadoe!! Twee hallen vol met kraampjes en overal workshops en vrolijke mensen die opzoek zijn naar inspiratie en/of nieuwe producten.

Omdat ik kort voor het bezoek aan de beurs gevraagd werd of ik peettante wilde worden, was ik tijdens de beurs op zoek naar een leuk cadeautje voor mijn nog ongeboren petekind. Bij een haak- en brei-kraam zag ik een geweldige knuffel staan die ik wilde maken. Nadat ik het patroon, garen, vulling en de juiste haaknaald gekocht had, ben ik op 'haakles' gegaan bij mijn tante. Zij heeft mij geholpen met het lezen van het patroon en de steken uitgelegd. Al snel kreeg mijn knuffel vorm en toen hij af was heb ik gelijk twee nieuwe patronen besteld. 

Toen ik ook die na een dag gemaakt had wist ik het, ik was verslaafd! Wat een geweldige hobby. Ik ben via internet en boekjes op zoek gegaan naar nieuwe patronen en inspiratie en nadat mijn schoonzus mijn vroeg of ik een dekentje wilde maken, ben ik zelf aan de slag gegaan. Tevens heb ik labels met mijn merknaam besteld die aan ieder product dat de deur uit gaat bevestigd worden. 

Ondertussen ben ik sinds 18 augustus 2014 ook actief op Facebook met het posten van mijn creaties. Dit heeft geleid tot vele 'opdrachten' voor onder andere neefjes en nichtjes die knuffels of mutsen willen, maar ook voor het maken van babyschoentjes en knuffeldoekjes. Ik heb nog veel meer ideeën die ik wil uitwerken, alleen moet ik daar, naast de vele verzoeken, nog tijd voor vrij gaan maken. Nog maar meer haken dus!!

Ik hou jullie op de hoogte.

Groetjes, Imke