We gaan goed

Yes! De muts voor mijn nichtje is af en, al zeg ik het zelf, hij is erg leuk geworden. En minstens net zo belangrijk: Hij past! Omdat die eerste muts van onder naar boven gehaakt moest worden, ging het telkens mis. Op het moment dat ik steken in moest nemen, leek de hele muts kleiner te worden. Vandaar dat ik haar vorige week gevraagd heb of ik een ander patroon mocht gebruikt. Zelfde materiaal, zelfde kleuren, ander (lees:beter) patroon, én begonnen van bovenaf. Gelukkig is ze vrij gemakkelijk en vond ze het geen probleem. Dus na haar goedkeuring ben ik gelijk begonnen. En omdat ik mutsen haken leuk vind, had ik hem de dag erna af. Nu alleen nog tot zondag wachten tot ik haar zou zien en ze hem kon passen (was hij lang genoeg, niet te lang, zou hij leuk vallen en zou zij hem wel leuk vinden?)

Toen ze hem in mijn handen zag riep ze al dat ze hem leuk vond. Nadat ze hem had opgezet bleek hij perfect te passen en haar ook nog eens geweldig te staan, maar dat is niet helemaal eerlijk want haar staan eigenlijk alle hoedjes en mutsen goed. Zelfs die hoedjes waar de meeste mensen mee voor gek lopen, kan zij prima hebben en er ook nog eens fantastisch mee uitzien, maar dat terzijde. Nadat ik het labeltje eraan gemaakt had (want daar had ik mee gewacht voor het geval dat hij toch niet goed zou zijn om wat voor reden dan ook) heeft ze hem opgedaan en de rest van de dag opgehouden. Wat een compliment!

Daarna ben ik verder gegaan met mijn grote vriend; het aapje. Beentje nummer twee moest eraan gaan geloven. Toen ik die eindelijk af had, hield ik hem naast beentje nummer één en wat bleek: het voetje van nummer één was groter dan het voetje van nummer twee! Grrr. Welke van de twee gaan we dan opnieuw maken, want eerlijk gezegd was ik blij dat dat gefrutsel met die handjes en voetjes klaar was.

Omdat ik voetje nummer twee (de kleinste) leuker vond dan voetje één, heb ik de schaar gepakt en voetje nummer één kapot geknipt (door het formaat van de teentjes kon ik het begin en einde niet meer vinden, dus uithalen was onmogelijk). Daarna heb ik een nieuw voetje gemaakt en nu zijn dus ook de voetjes af. Ik moet ze wel nog vastmaken, maar dat is het werk niet.

Ook ben ik begonnen aan de banaan. Die is nu ongeveer voor de helft af, maar ik ben benieuwd of dat goed komt. Het patroon ziet er namelijk nogal... apart uit. Maar goed, we zien wel. De banaan moet dus nog af en dan het staartje nog, assembleren en het labeltje eraan maken en dan is het aapje eindelijk klaar. Nu hopen dat mijn neefje hem leuk vind... hij blijft er namelijk iedere keer naar vragen, dus ik hoop dat ik hem niet teleurstel.

Hoe dan ook, ik had weer een productief weekend.

Groetjes, Imke