In het blad 'Wij, jonge ouders' zag mijn schoonzus een gehaakt olifantje staan dat ze erg leuk vond. Ze vroeg of ik hem wilde maken voor mijn nichtje en zei dat zij op zoek zou gaan naar het patroon. Ze is via Facebook gaan zoeken en heeft meerdere personen naar het patroon gevraagd. Ik heb zelf nog via internet gezocht en ook daar rondgekeken of iemand me van het patroon kon voorzien, maar helaas, nergens een patroon te krijgen.
Toch heb ik toegezegd dat ik hem wilde maken, mede omdat ik wel van een uitdaging houd, en de wol heb ik al direct op de Kreadoebeurs ingeslagen (ik dacht voldoende, maar dat bleek achteraf een bol te weinig te zijn). M'n schoonzus heeft me voorzien van alle foto's die ze kon vinden (voorkant en zijkant, zodat ik een idee had hoe hij eruit moet zien) en afgelopen weekend ben ik begonnen. (Dit is zo'n project waarvan ik vooraf altijd denk dat er veel tijd in gaat zitten, omdat ik het zelf moet gaan bedenken en geen patroon kan volgen, dus dat stel ik uit tot ik geen deadlines meer heb).
Met pen en papier, een haaknaald en het garen in de aanslag ben ik aan de slag gegaan. Eerst een flink stuk haken (soms weer uithalen omdat de kleur of het aantal niet is zoals ik wil) en dan opschrijven wat ik gedaan heb. (Dat laatste vind ik op dat moment nooit zo nodig, want ik weet heus wel wat ik gedaan heb, maar achteraf ben ik blij dat ik het opgeschreven heb, mocht ik er ooit nog een willen maken of heeft iemand anders het patroon nodig.) Het opschrijven probeer ik zo kort en bondig mogelijk te doen, want het houdt zo op van wat ik echt wil doen, haken... maar het is minstens net zo belangrijk. Plus, als je het een paar keer gedaan hebt (het opschrijven), wordt het steeds makkelijker.
Ik heb dus doorgehaakt tot mijn muntgroen op was. Op dat moment was het lijfje en vier pootjes af en had ik al een begin gemaakt met het kopje. Ook was ik al begonnen met een oortje, maar ook daar had ik munt voor nodig, dus ook dat moest wachten tot mijn bestelling binnenkwam met nieuwe materialen.
Wel heb ik inmiddels het patroon zo goed als volledig uitgeschreven. In de versie waarbij ik ook daadwerkelijk aan het haken ben, schrijf ik alleen maar cijfers, maar dat is natuurlijk voor een ander niet duidelijk. Tevens heb ik een idee uitgeschreven hoe de rest van het kopje gaat worden, maar dit is enkel op papier mijn verwachting. Of dat ook echt gaat lukken weet ik nog niet.
Inmiddels heb ik wel het laatste bolletje wol ontvangen, dus hopelijk krijg ik hem dit weekend nog af.
Zodra hij af is, zal ik uiteraard het resultaat plaatsen.
Groetjes, Imke
Ze is klaar! Na veel te lang uitstellen en onnodig excuses verzinnen is Floortje het schaap klaar en zit (en af en toe ligt) ze op de bank te wachten tot ze naar haar nieuwe eigenaresse kan.
En kijk nou wat een moppie. Een pluizenballetje met vier pootjes en een roze neusje. Misschien, heel misschien, maak ik er ook nog een voor mezelf, want ze is wel echt zacht... met een heel hoog knuffelgehalte!!
Dat het werkt, merk ik steeds vaker. Nadat ik vorige week het rammeleendje online heb gezet, werd ik benaderd door een vriendin. Een vriendin van haar is zwanger en zij wil, samen met nog andere cadeautjes, ook een rammeleendje cadeau geven. Ze had hem op korte termijn nodig en ik had alles in huis, op het rammelkraaltje na (en zonder rammelkraaltje is het natuurlijk alleen maar een eendje met een stokje), dus dat moest ik bestellen. Dat heb ik direct gedaan, maar door leverproblemen had ik hem pas 3 dagen later in huis. Ik had het eendje al zo goed als af gemaakt, en toen het kraaltje er was, hoefde ik alleen nog maar het stokje en de vleugeltjes. Diezelfde dag heb ik haar een berichtje gestuurd met een foto en gelukkig was het nog binnen de deadline. Zij was er in ieder geval blij mee en ik hoop dat ook de ouders in spe en het hummeltje er blij mee zijn.
Toen de luiaard zo goed als af was, bedacht ik me dat het misschien leuk zou zijn als hij ook daadwerkelijk aan zijn armen en benen opgehangen zou kunnen worden, zoals een echte luiaard. Daarom heb ik voorgesteld hem klittenband te geven tussen zijn voorpoten en zijn achterpoten. Prima idee, al zeg ik het zelf, tot dat ik het moest gaan uitvoeren. Eerst overal gezocht naar klittenband die hiervoor te gebruiken is (wat uiteindelijk bij de bouwmarkt (!!!) gelukt is) en daarna vastmaken aan de handjes en voetjes. Wat een vervelend werk! En pijnlijk ook nog.