Bij de aanschaf van mijn nieuwe patronenboekjes in november, heb ik mijn neefjes en nichtje laten kiezen óf en wát ze wilde. (Een van mijn neefjes had al eerder een olifantje gevraagd en was dus al voorzien.) Ze doken met z'n vieren op de boekjes en na een boel 'Oh, die is echt schattig' en 'Wat een lieverd', waren ze eruit. Aapje Jip, pinguïn Pip en schaap Floortje waren de gelukkige winnaars. (Voor de oplettende lezer, dit zijn er drie en ik noemde vier kinderen, maar een neefje wilde graag een hondje en laat nou geen hondje in de boekjes staan, dus voor hem heb ik uiteindelijk een leuk wit hondje met zwarte vlekjes gemaakt.)
Het aapje en de pinguïn zijn reeds af (zoals al eerder beschreven) dus nu rest alleen nog het schaapje. Ondanks dat ik alles voor het schaapje in huis heb, heb ik het beginnen steeds uitgesteld. En hier had ik een goede, doch achteraf overbodige, reden voor. Het schaapje wordt namelijk gemaakt met garen met haartjes. Dit ziet er super leuk uit en is lekker zacht, maar het is een ramp om mee te werken. Ditzelfde garen heb ik ook al gebruikt voor de manen van de zebra en leeuw, toen respectievelijk in zwart en bruin. Nu heb ik dus wit gekocht.
Omdat ik bij zowel de zebra als de leeuw moeite had met het zien van de steken door al die haartjes, wilde ik eigenlijk helemaal niet meer beginnen aan het schaap, maar wie zegt er nu nee tegen een pruillipje!? Mijn nichtje vond het schaapje zo schattig (en natuurlijk zei ik ook nog met mijn grote mond: ohhh, die is echt heel leuk!!) dat ik niet meer kon weigeren. Dus... ik moest eraan geloven.
Afgelopen maandag ben ik begonnen met het kopje. Gewoon in normaal grijs garen, niks moeilijks dus. Daarna gaat het over op het garen met de haartjes, waar ik dus als een berg tegenop zag. Tot mijn verbazing bleef echter, ook na de eerste toer, iedere steek zichtbaar (alleen weet ik niet of dat komt omdat het wit garen is of omdat ik toch de steken losser probeer te maken, maar dat maakt niet zo veel uit). Het kopje is inmiddels af en aan het lijfje ben ik begonnen. So far, so good zullen we maar zeggen. Als dat nou maar voor het hele schaapje geldt...
Groetjes, Imke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten