Kraamcadeau-set

Binnen de vriendenkring is een meisje geboren en bij een kraambezoekje hoort een cadeautje; in mijn geval een zelfgemaakt cadeautje. Maar wat is leuk, lief en wat heb ik nog niet gemaakt? In een van mijn boeken kwam ik een lief konijntje tegen en was verkocht. De reden hiervoor is dat ik een konijntje gewoon erg lief en schattig vind en het makkelijk een 'meisjes' tintje te geven is (lees: een strikje of bloemetje en wat roze accentjes).

Volgens het patroon moest de binnenkant van de oortjes en de onderkant van de voetjes met vilt gemaakt worden, maar omdat ik me nooit helemaal aan een patroon houd, heb ik de accenten gehaakt. Toen dat allemaal klaar was, was ik echter nog niet tevreden. Naast de veiligheidsoogjes heb ik ook een veiligheidsneusje gebruikt en het mondje heb ik met donkerbruine draad gemaakt. Daarna heb ik de wimpertjes gemaakt en zag mijn konijntje er al veel liever uit. Maar er ontbrak nog steeds iets.

Ik heb het konijntje weggelegd en heb op internet gezocht. Wat ik meerdere keren tegenkwam, waren wortels. Natuurlijk! Mijn konijntje had nog een wortel nodig. Ik had nog oranje en donkergroen in huis, dus niets kon me tegenhouden. Binnen een paar minuten had ik de wortel zelf af en zat ik te denken hoe ik de blaadjes ging maken. Toen dat ook gelukt was, was het nog maar een kwestie van vastmaken en labelen.

Maar eigenlijk wilde ik graag een setje maken. Een knuffeltje en iets extra's.. iets wat veel gebruikt kan worden en toch iets eigens heeft. Maar wat?

Laat ik bij het begin beginnen:
Ik ben dagelijks opzoek naar nieuwe projecten en dingetjes die ik kan maken (al dan niet met patroon) en houd mijn oren en ogen open. Nu heeft mijn nichtje een speenkoord dat met de hand gemaakt is, gepersonaliseerd met kralen, en toen ik haar ermee zag ging er bij mij een lampje branden/belletje rinkelen/hoorde ik een koor in de verte 'hallelujah' zingen en zag ik het licht. Kortom, ik kreeg een ingeving. Niet elk speenkoord is immers met kralen gemaakt; het kan ook gehaakt worden. Ik heb gezocht naar patronen, maar kon niet echt iets vinden wat ik leuk vond voor mijn eigen speenkoord. Wel zag ik een aantal mogelijkheden en ik kreeg verschillende ideeën... ze hoefde alleen nog maar uitgevoerd te worden.

Ik heb speenclips gekocht en ben aan de slag gegaan. Na drie keer opnieuw beginnen (zucht) had ik eindelijk een basis die ik leuk vond. Toen het basiskoord met speenclip en lus klaar was, moest het nog aangekleed worden. Ik heb in dit geval gekozen voor bloemetjes. Voor het speenkoord heb ik dezelfde kleuren gebruikt als voor de knuffel, alleen heb ik er nog fuchsia aan toegevoegd (het mag best vrolijke kleuren hebben, toch?

Ik ben in ieder geval erg trots op het resultaat! Het eerste Drim-Design kraamcadeau-setje is een feit!!

Groetjes,

Imke

Lekker warm

Zo af en toe, als ik een uurtje tijd heb, maak ik iets voor mezelf. Vaak maakt het niks uit wat het is... als het maar leuk en anders is en iets wat ik nog niet gemaakt heb. Nu heb ik al een tijdje last van koude handen (vooral in de auto) en ik heb geen leuke handschoenen meer. Omdat ik van mening ben dat bijna alles zelf gemaakt kan worden, ben ik op zoek gegaan naar leuke polswarmers (ik weet dat het geen handschoenen zijn, maar ik vind ze toch leuk).

Nu vond ik in een haakboek een leuk patroon en ben meteen aan de slag gegaan. Ik vond in mijn voorraad garens twee leuke kleuren en heb met het boek op m'n schoot zitten haken op de bank. Binnen no-time was ik klaar en moest alleen het label er nog aan (maar daar word ik ook steeds sneller in. Blijkbaar baart oefening echt kunst).

Ik moet eerlijk toegeven dat ik erg blij ben met het resultaat. Ze zien leuk uit, passen goed én ik zit weer met lekkere warme handen achter het stuur. Wat wil een mens nog meer?

Groetjes,
Imke

Slofjes

Een hele tijd geleden heb ik voor mijn twee kleinste nichtjes mini all-stars gemaakt. Ondanks dat er maar 10 weken tussen die twee zit, maakt dat blijkbaar bij kleine mensjes een groot verschil en paste de all-stars bij het oudste nichtje al niet meer. Ik werd gevraagd grotere te maken, en dan het liefst in het fel groen (mama houdt van felle kleurtjes). Ik was diezelfde avond enthousiast begonnen met het vergroten van het patroon, zodat ze zouden passen maar wel nog in verhouding zouden blijven. Dit lukte redelijk goed, en slofje één was (op het embleem, de veter en het label na) af.

Vervolgens kwamen er allemaal andere klusjes tussendoor en het slofje bleef liggen. Toen ik laatst voor een opdracht nog een paar all-stars moest haken, reageerde mijn zus echter dat mijn nichtje nog steeds op haar groene all-stars wacht. Oeps! Ik ben dus de dag erna aan de slag gegaan en heb slofje twee ook afgemaakt. Toen bleek echter dat slofje één, door het lange liggen, veel zachter (lees: minder stijf) was geworden, klopte het niet meer met slofje twee. Dan maar een nieuw slofje één haken. Omdat ik me nogal schaamde dat ik door alle opdrachten de slofjes was vergeten, ben ik de hele avond door gegaan totdat ik ze helemaal af had, dus inclusief veters, embleem en label.

Toen ze klaar waren twijfelde ik echter nog. Het gat bovenin was ook breder geworden en ik was bang dat ze misschien te makkelijk uit zouden gaan of uit te trekken zouden zijn. Toen ik bij mijn haakspullen een rolletje elastiek vond, was mijn probleem opgelost. Ik heb in de rand van de sloffen elastiek gedaan waardoor ze nu iets strakker om het been zitten. (Op de foto is ook te zien dat ze aan de bovenkant iets naar binnen getrokken worden).

Ik ben er nu in ieder geval tevreden over en mijn nichtje heeft weer warme voetjes!

Groetjes, Imke

Recordtijd

Allereerst wil ik iedereen natuurlijk een gelukkig nieuwjaar wensen! Ik wens jullie een jaar voor liefde, geluk en gezondheid toe...

Afgelopen weekend heb ik me bezig gehouden met het bakken van wafels voor de hele familie (lees 4 kg) en daar gaat nogal wat tijd in zitten. Een nadeel van wafels bakken vind ik de tijd die je moet wachten tussen het maken van het beslag en het rijzen (30 min) en nogmaals als rolletjes rijzen (30 min). En wat doe je, als fervent haakster, in elke vrije minuut die je hebt? Juist! Ik ben begonnen aan een nieuwe opdracht die ik die middag van mijn moeder kreeg. Binnenkort wordt er een baby'tje geboren in haar vriendenkring en ze wilde graag All-stars geven bij wijze van kraamcadeautje. De deeg stond in de koelkast te rijzen, en ik was al bezig met het eerste zooltje. Na een half uur moesten de rolletjes gemaakt worden, en ook die moesten nog eens een half uur in de koelkast. Dan maar het andere zooltje maken. Tussen het bakken door had ik helaas geen tijd om verder te gaan, maar toen alle wafels klaar waren had ik wel mooi al twee zooltjes klaar en kon ik verder met de rest van het schoentje. Naar mijn eigen verbazing had ik ze dan ook zo af.

Dat zit zo. Ik werk in etappes. Ik maak de zooltjes en werk de draadjes weg. Vervolgens wordt de tong van het schoentje gemaakt en ook daarvan werk ik meteen de draadjes weg, met de gedachte: als ik nu stop, hoef ik daar de volgende keer al niet meer naar te kijken. Daarna heb ik het schoentje zelf gemaakt en alles weggewerkt. Zo ook van schoentje twee. Bij het afwerken van schoentje twee dacht ik: als ik dit af heb stop ik (het werd immers al laat). Het embleem en de labeltjes moeten maar wachten. Toen ik schoentje twee echter ook af had, had ik nog genoeg energie om de emblemen te maken en ook om ze te bevestigen. En om dan te stoppen terwijl ik alleen de labeltjes nog maar hoef vind ik ook onzin... dus zodoende had ik ze (in recordtijd nogwel) toch nog af.

Die avond heb ik mijn moeder nog een foto gestuurd van de All-stars met de vraag of dat was wat ze in gedachte had. Zij was al net zo verbaasd dat ik ze zo snel af had, maar vond ze gelukkig erg leuk geworden. Nu hopen dat de ontvanger er net zo over denkt...

Groetjes, Imke