Aankomend weekend vieren we de tweede verjaardag van mijn lieve zusje. Omdat de halve familie dan bij elkaar komt, heb ik mezelf als doel gesteld om de muts en sjaal van mijn neefje én de armbandjes van mijn nichtjes af te hebben. Dit houdt in dat de muts van mijn andere nichtje en de knuffel van een ander neefje weer blijven liggen. Oja, de schoentjes van mijn petekindje liggen ook nog op de plank... jeetje.
Het probleem is dat ik alles wil maken en overal aan begin met de gedachte dat ik dat wel 'even' doe. De realiteit is echter dat 'even' langer duurt dan verwacht en er weer andere dingen tussendoor komen. Zo wilde ik gisteren het aapje van mijn neefje afmaken. Het hoofdje en lijfje had ik al af, en die armpjes en beentjes konden het werk niet zijn, dacht ik. Helaas! Nadat ik het hoofdje op het lijf bevestigd had, ben ik aan armpje nummer 1 begonnen. Op zich verliep het prima, totdat het handje gemaakt moest worden. Gefrutsel op een halve cm wat leidt tot frustratie omdat het niet lukt zoals ik dat wil. Volgens het patroon heeft dat monstertje vier vingertjes aan één hand, dus frustratie x 4, grrr. Toen ik het eerste armpje met handje af had, heb ik het bevestigd aan het lijf en toen ik op de klok keek, zag ik dat de bedtijd al ruim verstreken was. Weer een niet-af project op plank....
Vanavond toch maar beginnen met de muts en sjaal, want anders wordt dat niks voor zaterdag. En het aapje, tja, dat moet nog maar even wachten.
Groetjes, Imke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten