Witte paardjes en vrolijke meisjes

Op de verjaardag van mijn neefje in december heb ik hem een knuffel cadeau gedaan (aapje Jip). Op zijn verjaardag waren ook zijn twee nichtjes aanwezig die mij, om toen nog onduidelijke reden, verlegen aan bleven kijken. Normaal zijn ze niet verlegen en ik begreep niet goed wat er nu anders was, tot hun moeder vertelde waarom ze zo om me heen aan het draaien waren. Zij wilden ook graag een knuffel, maar durfde het niet te vragen. Toen ze het hun moeder hoorde vertellen, kwamen ze direct dichterbij. En ze wisten precies wat ze wilde: een paardje.

Met telefoons en tablet in de aanslag heb ik samen met hun moeder en mijn schoonzus op internet gezocht naar een leuk patroon, maar we konden niets vinden dat ons beviel. Thuis heb ik nog verder gezocht en een paar dagen later vond ik een leuk, klein paardje. Niet te veel details, gewoon simpel, maar wel leuk. Ik heb een foto gestuurd van het voorbeeld en de dames reageerde enthousiast.

Toen ik echter aan het eerste paardje begon, zag ik dat hij wel erg klein zou worden als ik de garendikte van het patroon zou aanhouden. Ik heb het weer uitgehaald (gelukkig kwam ik er snel achter en heb dus niet veel hoeven uithalen) en heb dikker garen gepakt. Ik wilde het paard zelf wit maken, maar de manen, staart, hoeven en teugel mochten een kleurtje hebben, namelijk paars voor het ene paardje en blauw voor het andere.

Bij de eerste, de paarse, kwam ik erachter dat ik te weinig donkerpaars had, dus heb ik donkerpaars met lila gecombineerd. En datzelfde heb ik ook gedaan bij het blauwe paardje met donker en licht blauw, en naar mijn mening heeft dat deze paardjes alleen maar leuker gemaakt.

Dames, veel plezier ermee! En de volgende keer gewoon vragen.. ik bijt niet.

Groetjes, Imke